Tips

P.F. Thomése, Vaderliefde

Pas als zijn beide ouders zijn overleden, durft Thomése het aan om op zoek te gaan naar het verhaal van zijn vader. In Vaderliefde pluist hij met zelfspot en een haast sardonisch genoegen de verhalen en mythen van zijn jeugd uit. ‘En zo ben ik,’ peinst hij, ‘erfgenaam geworden van de verhalen die ik niet na kan vertellen, die zich aan me hebben gehecht als zeepokken aan een voorbijdrijvende schelp.’ En wat is een mythe anders dan een verhaal dat is losgeraakt van zijn eigen tijd?
Toch is Thoméses boek ook heel persoonlijk. Het gaat over liefde en onbegrip, en over niet diegene worden, die je ouders je trachtten te maken. En zo is Vaderliefde een boek geworden dat je pas weglegt als je het uitgelezen hebt.

Elizabeth Strout, Olive Kitteridge

Elizabeth Strout schrijft briljante boeken over gewone mensen. Ze is een meester in het weglaten van overbodigheden en heeft een groot talent om zowel complex als glashelder te zijn. Olive Kitteridge is de levensschets van een onhandige, gevoelige en goudeerlijke vrouw. We zien haar door de ogen van haar man, haar leerlingen, haar stadsgenoten en haarzelf. Zo fijnzinnig en gelaagd kom je het zelden tegen. Het vervolg, Opnieuw Olive, is net verschenen en ook daar hebben we enorm veel zin in.

Ida Gerhardt, Dolen en dromen

Het legendarische Zutphen-gedicht, jarenlang niet meer verkrijgbaar, is opnieuw uitgegeven door Van Oorschot in twee prachtige edities: een gelimiteerde, gebonden, genummerde uitgave (35,00) en een paperback (12,50). Nieuw zijn de inleiding van Ad ten Bosch over de ontstaansgeschiedenis van het gedicht en de toespraak van Ida Gerhardt die zij uitsprak bij de presentatie op 8 november 1980. ‘Dolen en dromen speelt dus in Zutphen. Maar het is géén lofzang op Zutphen.’

Oek de Jong, Zwarte schuur

Op zijn negenenvijftigste staat de schilder Maris Coppoolse op het toppunt van zijn roem. Een overzichtstentoonstelling in Het Stedelijk is de kroon op zijn werk. Maar dan verschijnt er een man tussen het toegestroomde publiek die hem onontkoombaar terugvoert naar zijn jeugd.

Parallel aan zijn geschiedenis loopt het verhaal van zijn vrouw Fran en haar twee kinderen die eveneens gevormd zijn door gebeurtenissen uit het verleden. Maris en Fran drijven steeds verder uit elkaar, zijn niet in staat elkaar te bereiken, een scheiding dreigt.

Oek de Jong beschrijft psychische conflicten en relationele kwesties als geen ander. Het is alsof we op de rand van het bed zitten als Maris en Fran hun ondergrondse ruzies uitvechten. Vanaf de eerste bladzijde grijpt dit boek je naar de keel omdat de thema’s zo herkenbaar zijn. Man/vrouw, #MeToo, pesten, uitsluiting, macht, al deze thema’s komen aan bod in Zwarte schuur en maken het tot een meeslepend boek.

J.M. Coetzee, De oude vrouw en de katten

‘Ze voelt zich niet schuldig. Dat verbaast haar zo.
Totaal niet.’

Zo opent het tweede verhaal in Coetzee’s nieuwste boek en hij zet daarmee haarscherp de morele dilemma’s neer die we allemaal kennen. Is het de ratio die ons leidt of de ziel, laten we ons leven bepalen door empathie of door onze driften? Elizabeth Costello, het alter ego van Coetzee, is ook nu weer hoofdpersoon in dit boek. Zij is de oude vrouw die ver weg, in een afgelegen dorp in Spanje, samenleeft met haar katten en met een oude gestoorde man. Daar gaat ze met haar kinderen in gesprek over ‘hoe te leven’. Haar kinderen willen haar beschermen, zij kiest voor het leven zoals het zich voordoet. Een boek om nog lang over na te peinzen en met anderen te bespreken.