Tips
Jan Vantoortelboom, Jagersmaan
Het grote thema in deze historische roman is de liefde van een ouder voor zijn kind. Het verhaal, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog speelt, wordt in een dubbel perspectief vertelt, via de alwetende verteller Victor en via Maria (Victors moeder). Actie, flashbacks en reflectie wisselen elkaar af. In Jagersmaan wordt de verbeelding van de lezer aan het werk gezet in een prachtig verhaal. Een aanrader!
Wolf Wondratschek, Zelfportret met Russische piano
In een Weens koffiehuis ontmoet een schrijver de oude Russische pianist Soevorin, die hem zijn levensverhaal vertelt. Een verhaal over vrijheid, rebellie, schoonheid, verval en onsterfelijkheid in kunst. Als pianist heeft hij zich onvoorwaardelijk overgegeven aan de schoonheid van de muziek en daar zijn publieke leven voor opgegeven, hij wil niet meer meedoen. Al vertellend wordt de schrijver opgenomen in de droomwereld van de pianist en stelt hij zichzelf de vraag in hoeverre hij voor de kunst of voor het publiek schrijft.
Dit meanderende boek, zonder plot of antwoord eindigt met een vraagteken. Heeft de schrijver het verhaal verzonnen, was er eigenlijk wel een Russische pianist, was er wel een schrijver? Juist dit open einde maakt dat het boek in je hoofd blijft doorklinken en je van de schoonheid van de taal gaat houden.
Sjoerd Kuyper, Bizar (vanaf 13 jaar)
‘Sinds ik niet meer mag lezen vind ik alles bizar,’ schrijft Sallie Mo (13) in haar dagboek. Van haar psychiater moet ze leren leven buiten haar boeken. ‘Lezen is denken met het hoofd van een ander, het wordt tijd dat je met je eigen hoofd gaat denken.’ De nieuwste jeugdroman van Sjoerd Kuyper is een overrompelende leeservaring; spannende, grappige en oneindig lieve passages (Beiteltje!) wisselen elkaar in hoog tempo af. Het boek borrelt van ideeën over de wereld en het bestaan (verliefdheid, corrupte bankiers, leven en dood, democratie, leugens versus waarheid), bruist van de scherpe observaties en barst van de mooie zinnen. Sallie Mo is een personage om nooit meer te vergeten.
Julia Blackburn, Lied van de tijd
Alles wat Julia Blackburn schrijft is prachtig. Of het nou over haar gekke ouders gaat of over een bordurende visser, ze weet je met haar voortreffelijke stijl vanaf de eerste zin mee te slepen. Haar nieuwste boek, Lied van de tijd, is het verhaal van het land dat ooit tussen Nederland en Engeland lag: Doggerland. Maar het gaat ook over Blackburn zelf, haar overleden man, haar liefde voor de natuur en haar angst voor een klimaatramp. Dat laatste doet haar besluiten om niet vooruit te vrezen maar terug te kijken ‘op de enormiteit van wat ons allemaal is voorgegaan’. Alle genres – proza, poëzie en historisch geologisch onderzoek – husselt ze onbekommerd door elkaar. Het resultaat is een verrukkelijk en wijs boek.
Sorj Chalandon, Het beroep van mijn vader
Hoe is het mogelijk dat kinderen een jeugd vol mishandeling, gekte en verwaarlozing overleven, later zelfs gelukkig kunnen worden? Chalandon kijkt in dit adembenemende boek terug op zijn gewelddadige jeugd en zijn worsteling om het verleden los te laten. Gevangen in een net van de geheimhouding stikt hij bijna letterlijk tot hij zich uitspreekt en vertelt over zijn leven met een paranoïde vader en een emotioneel afwezige moeder. De stijl van Chalandon is helder en geen moment sentimenteel waardoor de woorden direct binnenkomen en je het boek pas neerlegt als het uit is.
