Tips

Nog meer leestips

Nóg meer leestips vindt u in onze NIEUWSBRIEF. In de nieuwste editie besprekingen van o.m. De levende berg van Nan Shepherd, Ten oosten van Eden van John Steinbeck, Ik voel me in de hele wereld thuis van Rosa Luxemburg, Ik moet u echt iets zeggen van Mensje van Keulen en Beethoven – een biografie van Jan Caeyers.

Konstantin Paustovski, Wilde rozen

Bij Van Oorschot verschenen acht ‘kleine Russen’, waaronder een nieuwe, niet eerder vertaalde Paustovski. Wilde rozen, een verzameling van vijf schitterende verhalen, is een traktatie voor de liefhebber en een ideale kennismaking voor wie deze ‘chroniqueur van de ziel’ nog niet kent. Of het nu over een oude astronoom, de bezorger van een brief of een graveur van etiketten gaat – elk verhaal is van een schoonheid waar je stil van wordt. Paustovski lezen is alsof je, wandelend in een donker bos, opeens op een open plek aankomt waar de zon schijnt en een beekje ruist. Als je hem eenmaal ontdekt hebt, wil je niets anders meer lezen.

Nir Baram, Aan het einde van de nacht

Het verhaal speelt zich af in het Jeruzalem van de jaren ‘80 en ’90. Twee vrienden, Joël en Jonatan, trachten het hoofd boven water te houden in een bedreigende wereld. In de wadi, de opgedroogde rivierbedding aan de rand van hun wijk, en in hun verzonnen verhalen over helden, koninkrijken en oorlogen, hebben ze de regie in handen. De wereld daarbuiten is vol gevaar; de moeder van Jonathan heeft kanker en zal gaan sterven, Joël verliest steeds meer grip op de werkelijkheid. Angst beheerst hun leven en brengt ze tot daden waarmee ze het omgekeerde bereiken van wat ze nodig hebben. Als jonge mannen gaan ze hun eigen weg; Jonatan probeert het leven aan te kunnen door het verleden achter zich te laten, Joël keert juist terug naar het verleden en de veiligheid van de verzonnen verhalen. Toch zoeken ze elkaar steeds weer op en beleven de pijn die ze doormaakten. Ze kunnen de ander niet helpen, en dat is de pijnlijke conclusie die ze moeten trekken.

Een aangrijpend boek in de traditie van grote Israëlische schrijvers als Amos Oz en David Grossman.

Esther Kinsky, Kreupelhout

Een vrouw reist na de dood van haar man alleen door een winters, nat en koud Italië. Herinneringen aan haar jeugd en aan haar vader vermengen zich met beelden van haar overleden man. Ze beschrijft nauwgezet, haast filmisch het gemaltraiteerde landschap, de kerkhoven, de mensen die de dorpen in Italië bevolken. Er is sprake van een constante vermenging van dat wat ze ziet met haar eigen herinneringen. Zijn het beschrijvingen om niet te voelen? Nergens verwijst ze expliciet naar haar verdriet, de rouw om het verlies van haar man en juist dat maakt deze roman zo aangrijpend.

Martha Heesen, De lus

De afgelopen dertig jaar schreef Martha Heesen, zich niet bekommerend om leeftijdsgrenzen of verkoopcijfers, een puntgaaf en eigenzinnig oeuvre bij elkaar. Vorige week verscheen bij Van Oorschot haar nieuwe roman De lus, een onthutsende vertelling over goed doen, angst voor de ander en wurgende spijt:

‘Die mensen? Natuurlijk herinner ik me die mensen, ja alsof ik die zou kunnen vergeten! Dat meisje! Maar wil ik over ze praten? Ik weet het niet. Een drama? Ik kan nu de onnozele uithangen, en vragen wélk drama, dat doe ik niet, maar weet u, als men de dingen maar hardnekkig genoeg ontkent verdwijnen ze als vanzelf, zulke dingen komen hier niet voor, zulke dingen doen onze kinderen niet, hoe haalt u het in uw hoofd, enzovoorts. U begrijpt me wel.’

Hulde ook aan de uitgever die een podium biedt aan dit soort eigenzinnige schrijvers!