Tips

Nog meer leestips

Nóg meer leestips vindt u in onze NIEUWSBRIEF. In de nieuwste editie besprekingen van Het leven speelt met mij van David Grossman, Op weg naar vrijheid, Stoïcijnse teksten voor tijden van crisis van Lammert Kamphuis, Vogels als huisgenoten van Len Howard, A history of pictures van David Hockney en Martin Gayford, Mathilde van Leila Slimani en Reis door mijn kamer van Maarten Biesheuvel.

Roy Jacobsen, De onzichtbaren

Het leven op een eiland vlak voor de Noorse kust is simpel en hard. De familie Barrøy – grootvader, ouders en kinderen – leeft dicht op elkaar. Met visvangst, een paar koeien en de verkoop van eieren en dons voorzien ze in hun karige bestaan. De kinderen werken al vroeg mee, met kaarden, spinnen, netten breien en turf steken.  In de zomer is het eiland een paradijs, in de winter vaak een hel. Storm, sneeuw en ijs brengen genadeloze omwentelingen. Na een paar dramatische gebeurtenissen blijven de kinderen alleen op het eiland achter, samen met hun kinderlijke tante Barbro.

Roy Jacobsen vertelt het indrukwekkende verhaal in zinnen die net zo onopgesmukt zijn als de eilandbewoners zelf. Een bijzonder boek dat nog lang in je hoofd blijft na smeulen.

Simone de Beavoir, De onafscheidelijken

Een grote verrassing! Decennia na de dood van de Franse schrijfster en filosofe verscheen haar nooit eerder gepubliceerde novelle De onafscheidelijken.

Twee meisjes raken bevriend. Sylvie, het alter ego van Simone de Beauvoir, adoreert haar nieuwe vriendin Andrée, die vrij van conventies lijkt te leven. Beide zijn gevangen in een milieu waarin men verlangens onderdrukt, elkaar met ‘u’ aanspreekt en waarin een huwelijk het enige toekomstperspectief voor meisjes is. Sylvie gaat studeren en bevrijdt zich van knellende banden, Andrée wordt door haar moeder tot een huwelijk gedwongen en sterft.

Een aangrijpende vertelling waarin alle thema’s uit De Beauvoirs oeuvre naar voren komen; een must voor iedereen die ooit door haar werd wakker geschud.

Albert Camus, De pest

Meestal komt het boek ná de ramp, maar De pest van Albert Camus moest meer dan 70 jaar wachten op covid19. En als je het nu leest dan schrik je bijna van de rake manier waarop Camus een pestsamenleving beschrijft. Het boek is nooit weggeweest, maar is nu een bestseller, en wat ons betreft terecht. Niet alleen om de heel concrete spiegel van ons huidige coronabestaan, maar ook om zijn meer algemene gedachtengoed. Bijvoorbeeld: ‘Al wat de mens kon winnen bij het spel van de pest en van het leven, was kennis en herinnering.’

En dan te bedenken dat Camus De pest schreef als directe reactie op de bruine pest van het nazisme en met zijn zekerheid dat de levenslust blijft terwijl oorlog vrede en vrede oorlog afwisselt.

Mathijs Deen, Het lichtschip

In de nieuwe roman van Mathijs Deen – hij schreef eerder veelgeprezen boeken als De Wadden en Over oude wegen – houdt een mannengemeenschap de wacht op een lichtschip. De mannen zorgen dat het licht blijft branden, meten het weer en noteren de namen van passerende schepen. Er wordt weinig gesproken, elke dag verloopt hetzelfde. Maar de rust is bedrieglijk. Er komt een levend geitenbokje aan boord, de kok wordt ziek en het bokje is spoorloos. Het lichtschip is een prachtige, sobere vertelling in een oer-Hollands landschap, met de allure van een Russische klassieker.