World Press Photo Zutphen

Bladerend door mijn bijdragen aan de bundel Dichter bij Zutphen, stadsdichters 2007-2020 die dit jaar uitkwam, stuitte ik op het gedicht dat ik maakte bij de World Press tentoonstelling van 2019.

De indrukwekkende foto’s betroffen nieuws dat inmiddels naar de achtergrond is geraakt, onrecht dat er minder toe lijkt te doen. Volledig overschaduwd door iets anders, iets wat van groter belang is door de direct persoonlijke impact op ons dagelijks leven. Met vernauwde blik kijken we naar iets wat ons verdeelt, bang maakt, moedeloos of juist strijdvaardig.
Laten we die blik zo snel mogelijk weer verbreden.

World Press Photo Zutphen

Omsloten door hoge gewelven
in rijkdom van eeuwen her.
Waar Karel van Gelre
zijn jawoord gaf
tussen klaterend goud.
Daar ligt een kind op een matras
op de puinhoop van de wereld.
Daar schijnt de zon
op een gecamoufleerd gezicht.
Peinzende blik boven een mitrailleur.
Dezelfde zomerzon
waarin wij een ijsje eten.
Daar schittert haute couture
voor een gebladderde muur.
Een zogende moeder in de modder.
Zwangerschap in kierende huizen.
Schaduw van een meisje.
Schreeuw om aandacht
gevangen in de lens.

Dit is de wereld
waar onze rijkdom op rust.
Bescherm de welvaart.
Laat ons rustig tanken,
shoppen, leven.
Bouw een muur.
Sluit de ogen.

De toekomst van een kinderleven
wordt eroverheen getild.

Kijkt jou recht aan.

Merel Hubatka