‘Degene die de avond begeleidt, bepaalt de structuur.’

Van links naar rechts: Karla, Paulijn, Peter, Ine, Loes, Oliver, Frank. Alice ontbrak op deze avond

Omdat hij zo van romans houdt, er graag over praat en ook wel eens door iemand anders geattendeerd wil worden op een mooi boek, besloot Frank Falkmann bijna twee jaar geleden een leesclub op te richten. Op zijn advertentie in de Zutphense koerier reageerden zestig mensen, onder wie vooral dames van middelbare leeftijd met een onderwijsachtergrond. Maar Frank had een meer diverse samenstelling van de leesclub voor ogen. En die kwam er. De leesclub bestaat uit vier mannen: Frank, Ine, Peter en Oliver; en vier vrouwen: Karla, Paulijn, Loes en Alice. In leeftijd variëren ze van dertig tot zeventig, en ook hun achtergrond is divers: managementadviseur, onderwijsdirecteur, locatiemanager, docent Nederlands, jurist, analist, arts en vertaler.

Ze mogen dan verschillende beroepen hebben, in nieuwsgierigheid, levendigheid en belangstelling voor literatuur lijken ze juist op elkaar. Bovendien praten ze graag en dwalen ze ook weleens van de hoofdweg af. Ze keren er ongetwijfeld op terug. Wat geeft het? Een leesclub hoeft geen keurslijf te zijn.

Deze avond komen ze zoals elke twee maanden op vrijdagavond bij elkaar. Eerst dineren ze bij hotel Bakker in Vorden, en daarna staat De acht bergen van Paolo Cognetti op het programma, dat Ine heeft voorbereid. Eerder lazen ze onder andere De heilige Rita van Tommy Wieringa, De avond is ongemak, van Marieke Lucas Rijneveld en Hoe alles moest beginnen van Thomas Verbogt.

‘We hebben geen vaste manier om een boek te bespreken,’ vertelt Frank. ‘Degene die de avond begeleidt, bepaalt de structuur.’ Ze hebben in het begin ook weleens een avond gewijd aan de vraag: wat is je favoriete boek? Bovendien sluiten ze niet uit dat ze ook eens samen naar een boekverfilming, een tentoonstelling of het literatuurmuseum gaan. En toen ze Julian Barnes’ Tumult van de tijd bespraken, over de Russische componist Sjostakovitsj, hebben ze naar diens muziek geluisterd.

Ieder van de groep heeft weer een andere manier om de avond te structureren. Ine bijvoorbeeld stelde de groep een aantal vragen: wat heeft het boek je gebracht? Welke levensles haal je eruit? En zo krijgt de leesclub een persoonlijk tintje, al praten ze niet over hun persoonlijke beslommeringen. Literatuur raakt je. Daar gaan hun gesprekken over. ‘Het is fijn dat er bij de bespreking van het boek luikjes opengaan,’ zegt Ine. En dat we er plezier aan beleven.’