Banner trap
< terug naar eerdere leesclubs

De leesladies


De Leesladies (Brummen-Zutphen) vierden in 2015 hun tweede lustrum met een heuse schrijfworkshop. De eerste opdracht (‘beschrijf wat er op tafel staat’) legde al snel de verschillen bloot: de een zag een fruitschaal, de ander een banaan, een derde een appel, enzovoorts. Niet alleen in hun manier van kijken, ook in hun leesgewoonte verschillen de vrouwen.

Ook de  tweede opdracht (‘maak een gedicht met de beginregel: Ik vond het prachtig, mijn partner vond het stom’) gaf een variëteit aan poëtische brouwsels. Die variëteit hoeft niet te verwonderen want Ilse, Isabel, Jacqueline, Marjon, Mireille en Yvette (gemiddeld 51 jaar, zelfstandige vrouwen, jurist in de energie, groepsleerkracht, coach, boerin, apotheker, adviseur in inkoop of in communicatie) hebben ofwel geen partner, ofwel een verse roze-wolk partner ofwel een ga-alsjeblieft-weg partner, en alles daartussenin.

Het de volgende keer te bespreken boek wordt telkens min of meer democratisch gekozen en op de avond dat ik mocht toekijken bespraken de Leesladies De bijenhouder van Aleppo van Christi Lefteri. En de avond kon niet beter gekozen, want juist op die dag begon de Operatie Vredesbron. Ook zonder die actualiteit hakte de roman erin. De auteur was er duidelijk in geslaagd de ellende van vluchtelingen zo op te schrijven dat het effect op deze lezers maximaal was. Per saldo kreeg de roman vier van de vijf te vergeven bollen. Geen vijf want daarvoor was het middenstuk toch een beetje te saai, aldus de ladies. Breed gewaardeerd werd het door de schrijver zichtbaar maken van het vermogen om ondanks alle ellende ‘de moed erin te houden’.

Zo te zien en mee te maken, hadden de Leesladies zelf, in elk geval gemiddeld gesproken, niet al te veel moeite om de moed erin te houden; de schaterlach was nooit ver weg in de keuken van de gastlady van de avond.

Ook bij deze leesclub zijn het de individuele verschillen in leesbeleving en leesinbreng die de club haar meerwaarde geven. Ik geef een korte staalkaart. Vanwege de Algemene Verordening Gegevensbescherming (in de wandeling: de privacy-verordening) doe ik dat zonder naamsvermelding.

Lady 1 leest grondig en gedetailleerd en wordt bloedchagrijnig als ze niet meer kan volgen hoe het precies zit. Haar voorkeur gaat uit naar geromantiseerde of liever gezegd literaire non-fictie.

Lady 2 leest snel en veel en luistert in lange autoritten langzaam en veel. Ze durft met lezen te stoppen als een boek haar niet zint, en vraagt dan aan de anderen: ‘Kwam jij er wel doorheen?’ Haar voorkeur gaat uit naar boeken over oorlog en geschiedenis en op de leesavonden maakt ze het besproken boek levendig door bijbehorende muziekjes en dergelijke in te brengen.

Lady 3 houdt het meest van boeken waardoor ze hard kan nadenken over de personen en hun thema’s. En dat doet ze niet alleen; haar halve familie zit in leesclubs en hun ideeën neemt ze mee. Open eindes zijn aan Lady 3 niet besteed: dan blijf je maar te veel doordenken.

Lady 4 houdt van boeken die net even anders zijn. Plezier beleeft ze aan onderhoudende vrouwen. Haar lievelingsboeken zijn bij voorkeur duidelijk en inhoudelijk, maar met een fris geluid. En een goed boek laat volgens Lady 4 de kracht van dappere mensen zien.

Lady 5 houdt de andere ladies bij de les. Niet alleen denkt ze heel diep na over het te lezen boek, maar vervolgens brengt ze ook de nodige vragen in de groep, zodat er goed over het boek gepraat kan worden. Terugkerende vragen zijn: ‘Wat heeft de schrijver bedoeld en wat vonden jullie van de kaft?’

Lady 6 geniet op dit moment vooral van haar verse roze-wolk partner en van haar leesvriendinnen. Het boekenlezen schiet er wat bij in. De leesvriendinnen genieten ondertussen van Lady 6 omdat ze altijd heel goede vragen stelt en daarbij ook nog heel goed kan luisteren.

Al met al werd het me ook nu weer duidelijk: Lang Leve de Leesclub!

Herman Krans

Inschrijven nieuwsbrief