Lena’s leesclub

Onze vorige tussenjaarcollega was Lena en het leek wel of ze in de boekhandel geboren was, zo makkelijk en natuurlijk deed ze haar boekenwerk. Nu is ze weg (studeren in Den Bosch), maar gelukkig mocht ik nog wel haar leesclub, opgericht in lockdown 2b, interviewen.

De kennismaking en de eerste boekbijeenkomst van Lena’s leesclub vonden online plaats. De leesclub heeft nog geen naam, maar de titel van het eerste door hen besproken boek kan geen toeval zijn: Verwachting.  Het tweede boek, De onafscheidelijken van Simone de Beauvoir, wordt live – ik mag er even bij zijn – besproken.

Aan tafel zitten Imme, Caitlin, Meike, Lena, Minne, Babette, Imre, Lotte, en Loes en in gedachten zijn aanwezig Hannah, Charlie, Marit en Ruut. De gemiddelde leeftijd van de jonge vrouwen is twintig jaar en ze lezen boeken!

Uw interviewer had hier kunnen stoppen, maar de nieuwgierigheid won het van de vreugde.

Wat lazen ze vijf of meer jaar geleden? Ze weten het vast nog. ‘Zoetsappige boeken’ hoor ik en ‘dagen weg in een prinsessenreeks’. Ook waren er de nodige boeken met ‘de jongen van next door’. Maar inmiddels lezen ze klassiekers van Márquez of Camus en moderne literatuur als Het einde van de eenzaamheid of Haar naam was Sarah. En wat bijna jaloersmakend is: ze hebben de hele rijstebrijberg van bestaande en komende boeken nog heel veel jaren voor zich.

En wat vinden ze nu fijn of mooi in en aan boeken?
– als een boek vragen bij me oproept;
– als het een beetje pijn doet, bijv. bij Eerste liefde;
– als het confronterend is;
– als het een nieuw inzicht, een nieuw perspectief geeft;
– als het herkenbaar is;
– als het een mooie letter heeft.

Het is een prachtige lentedag en de zon schijnt en als ik vraag waarom ze toch – het viel op bij het rondje – zoveel boeken lazen en lezen met ellende dan word ik direct terecht gewezen. Ik moet niet vergeten dat de ellende in die boeken geloofwaardig is en bovendien: ‘natuurlijk wist je dat het ellendig zou eindigen, maar het loopt er zo mooi naar toe.’

De bespreking van De onafscheidelijken heb ik niet bijgewoond, maar ik kon er nog wel naar vragen. Het boek gaat over twee vriendinnen, de verwachtingen van de maatschappij en de invloed van de een op de ander, voor en na de vroege dood van een van hen.
Boven de bespreking door de negen aanwezige clubleden hing de vraag: in hoeverre is en wordt mijn leven beïnvloed door anderen?

Overbodig te zeggen dat ik van deze leesclub heel vrolijk werd.

Herman Krans