‘Gelooft u mij, ik heb vele vergezichten op alle breedtegraden
mogen aanschouwen maar zulke rijke verten als aan de Iljinskikolk
heb ik nergens gezien en waarschijnlijk zal mij dat ook niet meer
gegund zijn. (...) Als je toch een keer moet sterven, dan maar hier,
in deze zachte zonnekoestering te midden van dit hoge gras.’
- Konstantin Paustovski – Wilde rozen

‘Op een vroege zaterdagmiddag in juni zette Jack Kennison zijn zonnebril op,
stapte in zijn open sportauto, trok de veiligheidsgordel over zijn schouder en
dikke buik en ging op weg naar Portland, een klein uur rijden, om een gallonfles
whiskey te kopen – alles liever dan Olive Kitteridge tegen het lijf te lopen.’
- Elizabeth Strout – Opnieuw Olive

‘Toen ik ouder werd, en minder arrogant, begon ik de berg zelf te ontdekken.
Alles beviel me evenzeer, zijn contouren, zijn kleuren, zijn water en steen,
bloemen en vogels. Dit proces heeft vele jaren in beslag genomen, en het is
nog niet voltooid. Een ander leren kennen is zonder einde.’
- Nan Shepherd – De levende berg

‘Het was nog niet eens zomer, de eerste week van juni, maar toch al een
benauwd heiige dag op het lichtschip Texel. Alles dampte: de zee onder
de stekende zon, het geschrobde dek buiten de geopende patrijspoorten,
de hachee op de borden van de motordrijvers en de matrozen.’
- Mathijs Deen – Het lichtschip

‘Een depressie is niets. Je bent niets. Niets in een Niemandsland.
Een niemandsland is een wereld waarin niets er meer toe doet.’
- Gerbrand Bakker – Knecht, alleen

‘“Weet je wanneer de kindertijd ophoudt?” zei mijn vader ooit nadat ik
weer eens tegen hem tekeer was gegaan over Nina. “Wanneer iemand echt
volwassen wordt? Als hij bereid is te accepteren dat ook zijn ouders
recht hebben op hun psychologie.”’
- David Grossman – Het leven speelt met mij