'Haar vader, die nooit iemand groette, zei: "Zo, Margaret. Hoe was het
in Eastkirk? Jullie hebben zeker de trein gemist?" Terwijl hij dat zei
keek hij duidelijk niet zozeer naar haar als wel naar de gespannen
knoopjes op Lydia's satijnen blouse.'
- Jane Gardam, Op de klippen

'Spreken deden ze überhaupt weinig. Alles wat zonder woorden kon
werd zwijgend gedaan, met een hoofdknik of een blik. (...)
Het leven was duidelijk, concreet, vol kleuren en geuren.’
- Guzel Jachina, Wolgakinderen

'Hij liep gejaagd. Ze ligt hier niet, zei hij tegen zichzelf, ze ligt hier niet.
Maar toen stond hij aan haar graf.'
- Oek de Jong, Zwarte schuur

‘Op een kalme dag kijk ik uit over de Noordzee. Het zeeoppervlak is als een
grijze huid die alles toedekt, zachtjes in- en uitademend.’
- Julia Blackburn, Lied van de tijd

‘Ook al doen we in de praktijk of we onbeschreven bladen zijn, nog voor ik zelf
ook maar een potlood kon vasthouden was mijn blad al bekrast en beklad
door haar en door mijn vader (...).’
- Rob van Essen, De goede zoon